සංසාරේ කරපු පින් අරගෙන
ඇස් දෙක ඇරියෙ
අමිමගෙයි අප්පචිචිගෙයි
මහමෙරක බර තුන්මං හංදියෙ තනිකරල ලු
දුමිමල සුවද තිස්තුන් කෝටියකට එහා දැනුනෙ
අප්පචිචි අමිමට ලෙන්ගතුව
අහස බැලුවම නාඹර ගොයමට කිරි වදින්න ලු
ජයසිරි මා හාමුදුරුවන්ට පෙරුමි පුරා බුදු වෙන්න
දස සීලයන් පුරාගෙන උඩමලුවෙ හීන අහුරු බැන්දෙ
කාසි පනමි රජ වෙන්නලු
අප්පචිචි එහෙම කිවිවෙ අමිමගෙ ලොකු කෙලීට
මල් වතුරේ සුදු
අතපැන් වත්කරන්නලු
අනේ අප්පචිචි
පූදින්න කලියෙන් බඹර තුඩෙි විස පෙති අග හැලුනේ
ඒ පැතුමි පොදි මෙි සංසාරෙට පල නොදෙන්නලුද අප්පචිචී.......
මවි නැති කල
උර හිස මඩලේ කිරිරස දැනුනේ කිරිනැති හින්දද අප්පචිචී
උර හිස මඩලේ නිදිසුව දැනුනේ අතරලු හින්දද අප්පචිචී
උර හිස මඩලේ උණුසුම දැනුනේ දහදිය හින්දද අප්පචිචී
උරහිස මඩලේ තනිනොම දැනුනේ මවිනැති හින්දද අප්පචිචී
යූ. ඒ. රුවන් කුමාර
( BA.sp.(hon), MA-
pera, HRM.dip )
No comments:
Post a Comment
don't forget to move on without your value comment